“Türk'ün vazifesi, dünyada öncü ve örnekliktir.. ”
“Türk'ün vazifesi, dünyada öncü ve örnekliktir.. ”
Ortak eğitim planı 2. Hafta - Konu:Tecessüs
“Benim babam senin babanı döver.” Küçükken, benim babam senin babanı döver modası vardı. Zamanında çocuk aklı deyip geçsek de, çocuğun onu sıradan bir söz olarak söylemediğini büyüyünce öğrenebildik. Babasını yastık yaparak ben güçlüyüm demek istiyor. ‘’Bak hepinizi döverim‘’.
İşte tecessüste böyle bir şey. Kişi ne zaman güçsüzlük hisseder?Kendini eğitme derdinde olmadığı zaman. Güçsüz hissettiği an başlar başkalarının eksik, kusur, açık ve hatalarını aramaya. Eee babasının hayrına ya da aman yardımcı olayım diye merak etmiyor ya bunları. Eksik, kusur, hata ya da açığını bulsun ki, ‘’bak gördün mü ben ondan iyiyim‘’ diyebilsin. Yoksa insanlık çizgisindeki eksikliklerinin baskısıyla ezilip gidiyor. İnsanoğlu bu ezilmeye, küçük düşmeye de gelmiyor ki… Bugün kendimi kontrol ettim, kendimi temel almadığım an başlıyorum olumsuz nefesler almaya, özellikle tecessüse. Kendini temel almadığın zaman başkasının üzerine basmak zorundasın, yoksa nasıl yükseleceksin? İnsanoğlu bu, altta kalmaya, küçük düşmeye gelmiyor. Hiç kimsenin haberi yok ama kendi kendini en güzel yine kendisi görüyor.
Tecessüs yaparken insanların neyini merak ediyorum diye baktığımda, kendimce ‘’başarılı olduğum yerler onda var mı acaba‘’ diye baktığımı gördüm. Öyle ya, bende var ya hani… Eğer onda yoksa onu basite almam, kızmam ve bu sayede başkalarının omuzlarında yükselmem için fırsatım olacak. ‘’Keşke sende de olmasaydı‘’ derler adama. ‘’ Eğitimden elde ettiğin gücü nereye kullanacaksın?‘’ var ya hani. Bu meydan gerçekten er meydanı. Bunu yeni yeni anlamaya başlıyor gibiyim. Ben şu konularda biraz başarı gösterdi isem, bu başarıyı başkalarını küçük görmek, basite almak, yargılamak için kullanmamalıyım.
Başkalarının durumlarını araştırmadığımız zaman, tüm insanlara karşı sevgimiz çoğalıyor. İçimiz temizleniyor, eğitime tekrar dalmış oluyoruz, kendi eksiklerimiz aklımıza geliyor onunla meşgul oluyoruz. Araştırdığımız zaman ise ne hikmetse çoğu zaman olumsuz örnekler karşımıza çıkıyor.
Hele de önyargılı isek onlara karşı... Olduğumuz yerde anında olumsuz havalar esmeye başlıyor. Canımız sıkılıyor, tembellik, yorgunluk başlıyor. Onu ilk gördüğümüzde de o aklımıza gelen olumsuzluklar ile görüyoruz. Asıl insan gövde olmadığı için, içimizden geçen düşünceler şekillendiriyor bu gövdemizi bile. Olumlu düşüncelerle yaşadığın, kendini tamamlamaya gittiğin sürece hep güvende olduğun hissiyle yaşıyorsun. Bilmediğin bir güven hissi oluyor içinde. İşte Allah’a (c.c) güvenin kokusu... Çünkü kimsenin eksik, kusur, ayıp ya da hatasıyla meşgul olmadığın sürece, Allah da (c.c) senin eksik, kusur, ayıp ve hatanı pazara sürmüyor. Aslında bunu içten bildiğimiz için kendimizle uğraştığımız sürece içimiz ferah yaşıyoruz. Allah (c.c) buyuruyor ki “Ey kulum ben seninleyim, sen nerdesin?” Biz de başkalarını bırakıp kendimizi merak ettiğimiz, kendimizle uğraştığımız sürece Allah(c.c.) ile biriz, onu bulmayayaklaşıyoruz, yani Peygamber Efendimizin (sav) yolundayız demektir.
Bu güzellikleri yaşatan Eğitimcimize minnet dolu sonsuz sevgilerimizle… Sağlıklı uzun bir ömür dileriz. Kocaman ailemizle birlikte hep kendini arayanlardan, kendisi ile meşgul olanlardan olmamız dualarımızla…
