BİR ŞEY MÜKEMMEL DEĞİL DİYE HİÇE Mİ SAYILMALI?

Bir şey mükemmel değil diye çöpe mi atılmalı?

Şahane bir kıyafetim yok diye, çok sevdiğim arkadaşımın düğününe gitmekten vaz mı geçmeliyim?

Huşu içinde kılamıyorum diye namazı mı bırakayım?

En güzel şekilde pişiremiyorum diye karnıyarık da mı yemeyelim?

Yahu ‘en güzeli’ değil diye ‘iyi’ ya da ‘güzel’ de mi olmasın?

“Mükemmel iyinin düşmanıdır.” diyordu bir söz.

“Ya hep ya hiç” diye bir şey yok arkadaşım.

‘Olduğu kadar’ var. ‘Elimden geldiğince’ var. ‘Bu kadar olabildi’ var.

Annem dünyanın en iyi annesi değil ama benim annem.

Üniversite sınavında birinci değildim ama gayet başarılıydım.

Yazım çok güzel değil ama okunaklı.

Everest'e tırmanamıyorum ama parkta yürüyebiliyorum.

Dünyanın en iyi cerrahı değilim ya da tıp alanında çığır açmadım ama bir sürü insana faydam var.

Çok güzel bir sesim yok ama elimle iyi ritim tutarım.

Müzik aleti çalamam, resim yapamam ama çok iyi örgü örerim.

Adama sormuşlar: “Sen oruç tutmuyorsun, neden sahura kalkıyorsun?” diye. Demiş “Sevabı toptan mı bırakalım arkadaşım?”

Hayatın özeti bu bence. 

Elimizden geleni yapalım, yapabildiğimizi yapalım.

Her gün olmuyorsa haftada iki kez yürüyelim. Birkaç kez abur cubur yedik diye sebze yemeyi bırakmayalım. 

Yanlış ilmek yüzünden tüm kazağı sökmeyelim. 

Pire için yorgan yakmayalım. 

Dünya turuna çıkamıyorsak millet bahçesini gezelim.

Hatamızla, günahımızla olabildiğimiz kadar iyi olalım. Becerebildiğimiz kadar insan olalım.

Muhteşem olmayı beklemeyelim; orta ile başlayalım, iyiye doğru gitmeye çalışalım.

Mükemmeliyetçilik bizi hiçe götürüyor.

En iyisi değilse aman kalsın demeyelim. 

Elimizdekinin şükrünü yapalım; bizim olanı hayale kurban etmeyelim. Vesselam… 

Dr. Neslihan Övet

(Ankara)