İnsanın kendine saygı duyabilmesi için kendine verdiği sözleri tutması gerekiyor. Çevremize verdiğimiz sözleri tutuyoruz. Neden? Çünkü o sözler tutulmazsa insanların sevgisini ve güvenini kaybederiz. Peki, kendimize verdiğimiz sözleri tutmadığımızda ne oluyor?

Küçüklüğünden beri birçok alışkanlıkla yaşıyorsun. Madem bu alışkanlıkları beğenmiyorsun terk edeceksin o zaman. Onların yerine tam tersi olarak kazanmak istediğin alışkanlıklara yöneleceksin. Israrla üzerinde duracak ve yeni inançlarını kesinleştireceksin. İnsanın mücerret vücudu, esas vücudu inançlarıdır, ağzın ne söylediğinin bir önemi yok.

Bir memuru ele alalım. Başlangıçta iç dünya aynı. Çalışır çabalar ve zaman içerisinde müdür, genel müdür ve bakan olabilir. Ancak o kişinin iç dünyası ve inançları zaman içerisinde değişmediği vakit memurken de aynı sıkıntıyı çeker bakan iken de. Birisi o geçerken ayağa kalkmasa hemen canı sıkılır. Aynı şekilde bir işçiyi ele alalım. Zaman içerisinde o da çalışır çabalar ve patron olur. İşçiyken evine zar zor ekmek götürürken koca bir fabrikatör olmuştur. Şimdi değil kendisinin yedi sülalesinin ihtiyacını karşılayacak güçtedir.

Bir yerin inceliklerinin sana geçebilmesi için o yeri hayatının birinci sırasına alman ve oraya çok ehemmiyet vermen gerekiyor. Aynen elektrikli bir cihazın çalışabilmesi için fişi prize takman gibi.

• İnsan Allah’ın yarattığı en değerli varlıktır. Sen bir insanı kırdıktan sonra kral olsan ne olur, Karun olsan ne olur? • Tüm varlık insana âşık. İşte biz burada yapılan eğitimle bunun bilincine varmaya, buraya inanmaya çalışıyoruz. • Geçmişten anlatılan bütün güzellikleri yine yapan insan. Sen de bir insan olduğuna göre o davranışları sen de yapabilirsin yeter ki insanlığının değerini duy.

İnsanlığın serüveni bu. Geçici değerler kalıcı olarak, kalıcı değerlerde geçici olarak algılanıyor ve insanların çoğunluğu da bu şekilde yaşıyor. Bir gün eyvah diyeceksin ama iş işten geçecek. Gel şimdiden karar ver ve geçici değerlerin etkisini kalbinden sil. Madde, makam, şan, şöhret gibi geçici değerler adına yaşamayı bırak. Bırakıp gideceğin değerler için neden bu kadar bağlanıyorsun âdemoğlu?

• İyiyi, güzeli görmek büyük bir yetenektir. Toplumda herkes eleştirmeye ve beğenmemeye büyük gayret sarfediyor. Ancak görülmeyen o ki bizim huzurumuzu bunlar bozmaktadır. • İnsan büyük bir hırsla paraya, makama, şöhrete koşuyor. Zaten bütün o koştukların senin, senin sahipliğini bekliyor. O zaman kapışmaya ne gerek var.

• İnsan yalanı bile inanırlığını güvenirliğini sarsmamak için söylüyor. Ancak inanırlığın bir ihtiyaç olduğu bilinmiyor. •İnsan fiziksel yapısının (gövdesinin) ihtiyaçlarını karşıladığı gibi manevi evzalarının ihtiyaçlarını da kendisi karşılayacak. Bak, işte sayılmak ihtiyacın yok mu? Sayılmadan, sevilmeden yaşayabilir misin?

• Allah bizi gölge, eşya, bitki, hayvan değil, tüm bunların sahibi insan olarak yaratmış. İşte bunun değerini çok iyi duymalıyız. • Mesleğimiz takdirkârlıktır. Bizim işimiz önce kendimizden başlayarak ne ile ilişkimiz varsa onu değerlendirip, iyinin de kötünün de kıymet değerini kesinleştirmektir.

Kuralları, gerekleri ve yapılması gereken her şeyi sen yerine getireceksin ve kimseden de bunları yapmalarını beklemeyeceksin. Biriyle sözleştiysen mutlaka sözünü tutacaksın ama sözünden dönmek isteyen karşı taraf olursa ona da anlayış göstererek işini kolaylaştıracaksın.

Sevginin belirtisi güven, ilgi, ciddiyet ve samimiyettir. Sevgi manevi hayatın suyudur. Sevgisiz kalp fesat yuvasıdır. Varlık içerisinde değerince her şey sevilir ama insanı iyiye, güzele, gerçek insanlık değerlerine, Allah’a imana götüren gerçek dost da en çok sevilmeye layıktır. Sevgi bir alış veriştir.

Bilinçlenmenin yolu döne döne tekrardır. Biliyoruz zannını bırakıp derin bilinç sahibi olmaya koşacağız. Eline aldığın kavramı bir iki yönüyle tanıman, birkaç yönüyle tespit etmen; o kavramı tanıdığın anlamına gelmez. En az yüz cephesinden tanıyacaksın. Değerini bilmiyorsan, iyilik yapsan ne olur, yapmasan ne olur? Çünkü değeriyle bilinmeyen bir şey biliniyor sayılamaz.

• Allah’ın(c.c) rızasını ve sevgisini gerçekten kazanmak, Muhammed (s.a.v)’i çok sevip, Onun ahlakıyla ahlaklanmamıza bağlıdır. • Peygamber Efendimiz ne emir ve tavsiye getirmişse önce kendisi yaşamıştır. O her zaman ashabıyla beraber olmuştur. Onların yemediği şeyi yememiştir. • Sadece bir iki alanda değil hayatımızın her alanında güvenilir olacağız. Birine öfkelendin, yine de adaletle hükmeder misin? Efendimiz savaş zamanında bile emanetlerini yerine ulaştırmış. İşte biz de aynen efendimiz gibi ne kadar zor durumda olsak bile güvenilir olacağız…

Kutsal yapıdan kopuk olarak duyumsal dünya (insanlar arası ilişki) ihtiyaçları karşılanırsa ilerde sıkıntılar olabilir. Bir insan iyilik yapacağı insandan bir şeyler bekleyerek iyilik yapıyorsa ilerde başa kakma gibi istenmeyen durumlar ortaya çıkabilir. Ama kişi özüne dayanmış ve iyilik yaptığı kişiye teşekkür ediyorsa, bunu kendi insanlığının bir gereği olarak yaptıysa hiçbir sıkıntı yaşanmaz.

• Ciddiyet özdenlik ve samimiyettir. Tam tersi ise yüzdenlik ve el ucuyla tutmaktır. • İnsanların sözlerinden de önemli olan kalpleridir. Çünkü iyi, güzel ve doğru olanı söylemek kolaydır, bunu herkes yapabilir. Ancak yaşamak ve o güzel değerlere inanmak zordur.