Seni kınayan yok, senin kınadığın da yok. Aldanıp aldatmaya paydos demişsin, onun için kazandığının sefasını sürecek, sürdüğün sefayı da duyan olacaksın.
Allah (c.c) sana ilim vermiş, zenginlik vermiş. Şimdi sen bunlarla hava mı atacaksın; yoksa bunları Allah’ın (c.c) insanına hizmet için mi kullanacaksın?
İnsan; içinden, derinliklerinden ne isterse onunla karşılaşıyor. Doğruluk istiyorsan doğrularla karşılaşıyorsun, yalan istersen de yalanlarla karşılaşıyorsun. İç dünyam deyip geçme ve içinden geçen her türlü isteğini kontrol altına al.
Tarihte ateist bir toplumun medeniyet kurduğu ve medeniyet oluşturduğu görülmemiştir, tarihte dinsiz bir toplum var olmamış, din ile dinsizlik hiç savaşmamıştır.
İnsan ölmez. Gövde ölür. Yani sen öbür tarafta iç dünyanla beraber yaşayacaksın. Onun için iç dünyanı güzelleştirmeye ve yaratılışına uygun yaşamaya çalışmak en akıllı yatırım olsa gerek.
Kesin karar ver, özündeki Yaşatan’a güven ve harekete geç. Hareket ettikçe kesin kararla yoluna devam eden insana gerekli güç özünden gelir. Ne demek güç yok, kudret yok. Her şey özümüzde var.
Adamın 10 tane fabrikası var, ona dayanmış ve övünüyor. Senin etkilenmemen ve yıkılmaman için en büyük ve yıkılmaz bir dayanak olan Allah’a (c.c.) dayanman gerekiyor.
Teknik imkânlardan, modern çağdan faydalanmayalım demiyoruz; zararlarını fark edip, bunlardan korunalım diyoruz. Biz burada felsefe yapmıyoruz, masal okumuyoruz. Gerçekten kendimizi tanıyoruz. Manen en güzel hangi besinlerden doyabiliriz, nasıl daha sıhhatli bir iç dünya yaşamına sahip olabiliriz; bunların eğitimini yapıyoruz.
Dünyanın en büyük işi, gerçek insanlık makamına ulaşmaktır. En büyük esaret ise etki altında kalmaktır. Kimi öfkesinin esiri, kimi aşağılık duygusunun esiridir. Her şeyin bir değeri var dünyada, bunu bilelim de üç kuruşluk şeylere fazla değer verip de onların esiri olmayalım.
Regaip, Miraç, Berat ve Kadir Geceleri’nde merkezleşir. Bu gibi belirli vakitlerde bizim kalbimizle aklımızı birleştirip; maneviyat ve Allah’a tam yakınlık ehemmiyetini, bu mühim özentiyi derinliklerimizde duymak ve devamlı yaşamak seviyesine ulaşmamız içindir.
Tövbe dediğin iş yürekten yanarak, pişmanlık duyularak yapılan iştir. Hiç pişmanlık, üzüntü ve nedamet duymadan edilen tövbe kabul edilir mi? Bir başkasına küçük düşmemek için tüylerin ürperiyor. Günah çizgilerinde de aynı hassasiyeti gösterebiliyor musun?
Dışa bakan tüm gözlükleri kıracağız. Başkalarının tavırlarına bakmayı bırakacağız. O kişinin o davranışı ne için yaptığını bilmiyoruz. Biz sadece dışa yansıyan tarafını görüp ona göre yorum yapıyoruz. Bırakalım başkalarıyla meşgul olmayı da, kendi güzelliklerimizi açığa çıkarmaya koşalım.
