Sabır ödevi almıştım, olaylar karşısında daha sakin ve sonradan mahcup olacağım şeyler yapmayacaktım. Nitekim öyle de oldu. İki düşünüp bir konuşunca telafi etmem gereken bir durum olmadı. Vicdanen rahatladım. İncitmedim, incinmedim. Asıl özgürlüğün de bu olduğunu gördüm. Sabır konusunda da...
Kasım ayı aylık eğitim planını okuduk. Bu haftaki pratik eğitim konumuz olan “Konuşma ve davranışlarınızda daima barışçı, birleştirici, övücü, onore edici, yüreklere ümit, gayret ve sevgi aşılayıcı olun.” uygulama ilkesi hakkında tespitler paylaşıldı.
Gerçekler üzerine mi yaşıyorum? Mesela çocuk yetiştirme şeklimiz acaba gerçek mi? Doğru mu? Çocuk yetiştiriyoruz diye pasif, özgüvensiz, tuttuğunu koparamayan gölgeler mi yetiştiriyoruz? Verdiğimiz eğitimin yanlış olduğunu sanal bir alemde yaşayıp aslında özlediğimiz çocuğu yetiştiremeyeceğimizin farkında mıyız?
Allah’ın (c.c.) koyduğu çizgide bu sorumluluklarını yerine getirince zaten o halin adına sabır deniliyor. Komşun sana eziyet ediyor. Ne yapıyor, olur olmaz saatlerde ses çıkarıp seni rahatsız ediyor. Sen ne yapmalısın? Anlayışlı olmalısın. Ne oldu Allah’ın senden istediğini yaptın. Öfke atına binmedin. Nasıl bir hâlin olur?
