“Türk'ün vazifesi, dünyada öncü ve örnekliktir.. ”
“Türk'ün vazifesi, dünyada öncü ve örnekliktir.. ”
Okulda, evde yani her alanda insanlara zor zamanlarında yardım etmeyi çok severim. Aslında yardım etmek denilince ilk aklımıza gelenler; düşen birini yerden kaldırmak, yaşlıyı yoldan karşıya geçirmek ya da komşunun ekmeğini almaya gitmek gibi birçok örnek…
Önceden yardım etmek kelimesini duyduğum an, direk aklıma bu örnekler gelirdi. Hatta küçükken sohbetimizde, birilerine yardım etmenin Allah'ı (c.c.) hoşnut ettiğini ve sevaplarımızın çoğaldığını öğrenmiştim. Tabi böyle duyunca birilerine yardım etmek istediğimde, sanki yalnızca bunların yardım olduğunu düşünürdüm.
Yardım etmek değerini incelediğimizde başta küçük bir anlamı olduğunu düşünsek de oldukça geniş bir konu bu. Fikrimize şöyle bir bakarsak, nasıl olduğunu anlayabiliriz. Özellikle bahçemizin yaz sezonunda gerçekten yoğun bir tempo oluyor. Erişte yapanlar, salça kaynatanlar, bulaşık yıkayanlar, yer süpürenler, yemek yapanlar oluyor. Yani biz kalabalık bir ortamda bulunuyoruz. Ve herkesin bu yolda kendini yetiştirme çabası olduğundan dolayı yardımlaşma esas alınıyor. Fikrimizin içerisinde bulunmayan insanların genelde yaptıkları yardımları saydıkları ve karşılığında beklentide bulundukları bile oluyor. Hatta yaptıkları iyilikleri sürekli dile getiriyorlar.
Aslında fikrimizi tanımayanlar bir yana, zaman zaman bizim de bu tarz davranışlarımız oluyor. Neticede biz de bu yolda eğitiliyoruz. Ve aynı tahta parçası gibi yontuluyoruz. Tabi hatalarımız olacak ki doğruları bulalım. Kalabalık bir ortamdayız. Acaba günde fark etmeden kaç kişiye Allah (c.c.) rızası için yardımda bulunmuşuzdur? İşte asıl avantajımız burada. Yani yardımlaşmayı kendi yaşantımıza, huzur bahçesi ve eğitim yoldaşları sayesinde oturtmuşuz. İnsanlarla olan içten iletişimimiz; gerekliyi görmemizi, kusurları örtmemizi, anlayış ile karşılamamızı ve kimseden beklemeden, gördüğümüz eksiklikleri tamamlamamızda gelişmemizi sağlamıştır.
Bunları günlük yaşantımıza uygulamamız ve eğitimdeki gelişme çabamız da kendimize bir yardımdır. Çünkü diğer dünyamızı hazırlamak için hepimizin bu eğitime ihtiyacı var. Bu nedenle eğitimdeki gayretimiz, kendimize yaptığımız en büyük yardımdır. Şimdi anladım ki; eğitim sayesinde yardım etmek bile kolay. Çünkü önümüzdeki büyüklerimiz, örnekliğini yaparak bize yardım etmeyi ve yardım edince karşımızdakinin sevincinden daha fazla mutlu olmayı yaşıyor ve yaşatıyorlar. Biz de bizden sonra gelen nesillere bunun onurunu ve mutluluğunu aşılayacağız. Bize bunları yaşatan ve gerçek huzura ermemizi sağlayan dedeme sonsuz sevgi ve saygılarımla...
Saadet ŞAHİNGÖZ
